Komitet Nauk Leśnych i Technologii Drewna

Marta Aleksandrowicz-Trzcińska  – profesor nauk rolniczych w dyscyplinie nauki leśne. Zatrudniona w Katedrze Ochrony Lasu, Instytutu Nauk Leśnych, Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.

Jej badania naukowe mają charakter interdyscyplinarny i łączą aspekty fitopatologii leśnej, biologii i ekologii roślin i grzybów oraz zagadnień hodowli lasu takich jak produkcja materiału sadzeniowego i szeroko pojęte zagadnienia odnowienia lasu, zarówno naturalnego jak i sztucznego. Odbyła staże naukowe m. in. w Skogforsk – the Forestry Research Institute of Sweden, The Research Station Tree Breeding South, Ekebo; Universidad de Valladolid, Instituto de Investigación en Manejo Forestal Sostenible, Palencia, Hiszpania; Hokkaido University Museum, Sapporo, Japonia; Agricultural University of Georgia. Była profesorem wizytującym w Swiss Federal Institute for Forest, Snow and Landscape Research, Competence Center of Forest Protection, Birmensdorf, Szwajcaria. Jest autorką ponad 100 publikacji naukowych. Wypromowała 4 doktorów. Była promotorem 120 prac magisterskich i inżynierskich.

Była członkiem Zespołu Doradczego Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego do Spraw Infrastruktury Badawczej w latach 2015-2022, a od roku 2019 jest członkiem Rady Doskonałości Naukowej.

Była Kierownikiem Zakładu Mikologii i Fitopatologii Leśnej w latach 2013-2018. W kadencjach 2008-2012 i 2012-2016 pełniła funkcję prodziekana ds. dydaktyki, a od roku 2020 pełni funkcję dziekana Wydziału Leśnego SGGW.

Paweł Chmielarz (PC): dendrolog, prowadzi badania z zakresu biologii nasion i siewek leśnych gatunków drzewiastych w zmieniającym się klimacie, opisując zmiany na poziomie fizjologicznym oraz epigenetycznym. Analizuje różnice anatomiczne oraz morfologiczne podczas wzrostu pędów dębów w kulturach in vitro (od tkanki izolowanej z nasion do materiału pobieranego z 800-letnich dębów) w powiązaniu z kriogenicznym przechowywaniem (w –196°C). Szczególnym tematem zainteresowań PC są nasiona trudne do przechowywania, gatunków z kategorii recalcitrant (dąb szypułkowy), które w celu zachowania zasobów genowych wymagają zastosowania kriokonserwacji oraz kultur in vitro. Jako pierwszy opisał skuteczną metodę skutecznej kriokonserwacji zasobów genowych dębu szypułkowego (2011) oraz metodę klonowania 800-letnich dębów rosnących w Polsce z wykorzystaniem organogenezy w kulturach in vitro (2019). Jest inicjatorem sadzenia sklonowanych drzewek przy dębach macierzystych (pierwszy posadzono w 2019 r. w Rogalinie), przy szkołach, przedszkolach czy innych obiektach, co jest obecnie kontynuowane. PC opracował metodę kriogenicznego przechowywania nasion z kategorii orthodox i subortodox dla około 20 gatunków drzew leśnych. Od 1989 r. PC jest pracownikiem Instytutu Dendrologii Polskiej Akademii Nauk, obecnie na stanowisku profesora. Recenzent prac w międzynarodowych czasopismach naukowych z zakresu nasiennictwa, kriokonserwacji, kultur in vitro oraz zachowania zasobów genowych. Uczestnik oraz współorganizator międzynarodowych konferencji naukowych, promotor w przewodach doktorskich, organizator międzynarodowych grup badawczych prowadzących badania w Polsce. Jest stypendystą Fundacji Kościuszkowskiej, głównym wykonawcą grantów finansowanych z Narodowego Centrum Nauki oraz Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych. PC jest członkiem Rady Naukowej Instytutu Dendrologii PAN oraz Rady Naukowej Leśnego Banku Genów Kostrzyca oraz inicjatorem powstania w tymże banku genów działu kriogenicznego przechowywania zasobów genowych (2006 r.), gdzie wykorzystywane są w praktyce wyniki jego badań. PC jest członkiem Komisji Nauk Leśnych i Drzewnych przy Oddziale PAN w Poznaniu, Polskiego Towarzystwa Leśnego Oddział Wielkopolski. PC jest czynnym uczestnikiem cyklicznych, międzynarodowych spotkań naukowców w formie stacjonarnej, hybrydowej czy warsztatów online w ramach europejskiej grupy zajmującej się klonowaniem drzew w kulturach in vitro: Cost Action 21157 COPYTREE (2022-2026) oraz światowej organizacji mającej na celu ochronę zasobów genowych dębów i innych gatunków drzewiastych z wykorzystaniem kriokonserwacji Global Conservation Consortia’s Cryopreservation Working Group.

Dorota Dobrowolska specjalizuje się w ekologii roślin, ze szczególnym uwzględnieniem czynników wpływających na odnowienie naturalne drzew. Ukończyła studia magisterskie na Wydziale Leśnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Następnie była słuchaczką niestacjonarnych studiów doktoranckich na Wydziale Leśnym SGGW, gdzie obroniła pracę doktorską pod kierunkiem prof. Eugeniusza Bernadzkiego. Stopień doktora habilitowanego uzyskała w Instytucie Badawczym Leśnictwa. W 2018 r. otrzymała tytuł profesora z dziedziny nauk leśnych.

Od początku swojej kariery naukowej pracuje w Instytucie Badawczym Leśnictwa najpierw w Zakładzie Hodowli Lasu, a następnie w Zakładzie Ekologii Lasu.  Obecnie pełni obowiązki dyrektora ds. naukowo-badawczych. Jej badania koncentrują się wokół ekologii wielu gatunków drzew leśnych, a w szczególności jodły pospolitej, a także dynamiki luk, wpływu zaburzeń naturalnych (pożary, powodzie wiatrowały) i antropogenicznych na lasy. Jest propagatorką hodowli bliskiej naturze, a zwłaszcza odnowień naturalnych głównych gatunków drzew leśnych. Liczne prace poświęcone tej tematyce opublikowała w Forestry, Forest Ecology and Management czy książkach (Closer-to-Nature Forest Management. From Science to Policy 12, 2022; Douglas-fir – an option for Europe – What Science Can Tell Us, 2019).

Kierowała międzynarodowym projektem we współpracy z prof. T.T. Veblenem z University of Colorado w Boulder, USA. Prowadziła liczne badania finansowane przez Dyrekcję Generalną Lasów Państwowych, Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Ministerstwo Klimatu i Środowiska.

Jest cenionym redaktorem w czasopismach o zasięgu międzynarodowym jak: Forestry, Forest Ecology and Management oraz Baltic Forestry. Była wieloletnim redaktorem działowym, a następnie redaktorem  naczelnym Leśnych Prac Badawczych.

Autorka i współautorka ponad 100 publikacji naukowych z zakresu szeroko pojętej ekologii lasu. Uczestniczyła w kilku stażach zagranicznych w USA i Austrii. Wielokrotnie nagradzana przez Dyrektora Instytutu Badawczego Leśnictwa za działalność naukową. Otrzymała nagrodę Ministra Środowiska za projekt „Restytucja jodły pospolitej Abies alba Mill. w Karkonoskim Parku Narodowym”. Członkini: (1) Komitetu Nauk Leśnych i Technologii Drewna PAN; (2) Polskiego Towarzystwa Leśnego; (3) organizacji Pro Silva Polonia; (4) Rady Naukowej Świętokrzyskiego Parku Narodowego, (5) IUFRO (Coordinator 1.01.09 – Ecology and silviculture of fir).

Stopień doktora nauk leśnych uzyskałam w 2000 r., a w 2014 r. stopień doktora habilitowanego na Wydziale Leśnym Uniwersytetu Rolniczego im. Hugona Kołłątaja w Krakowie. Na stanowisku profesora URK zostałam zatrudniona w 2020 roku. W latach 2014-2019 byłam kierownikiem Zakładu Bioróżnorodności Leśnej, Instytutu Ekologii i Hodowli Lasu Wydziału Leśnego URK.

Od 2019 roku jestem członkiem Senackiej Komisji ds. Oceny Kadr URK, a także Rektorskiej Komisji ds. Nagród, w tym samym czasie pełniąc funkcję przewodniczącej Dziekańskiej Komisji ds. Oceny Kadr, Nagród i Odznaczeń, oraz Wydziałowej Komisji Wyborczej. Od 2021 roku jestem członkiem Kolegium Wydziału Leśnego oraz Rady Dyscypliny Nauki Leśne.

Długoterminowy staż naukowy odbyłam na przełomie 1994 i 1995 roku w Instytucie Botaniki Uniwersytetu w Bergen, w Norwegii na zaproszenie prof. Johna Birksa, jako stypendystka The Research Council of Norway.

Moje główne zainteresowania naukowe koncentrują się na zagadnieniach związanych z: bioróżnorodnością, biologią i ekologią roślin, ekologią inwazji, gatunkami inwazyjnymi, ekologią lasu, dynamiką lasu, ekologią roślin klonalnych, architekturą roślin, Citizen Science.

Ostatnio kierowałam projektem PHC Polonium 2021 finansowanym przez NAWA – BPN/BFR/2021/1/00009 – we współpracy z Université Picardie Jules Verne (UPJV), a także liderem członka konsorcjum (URK), IMBIO POPC.02.03.01-IP.01-00-011/; ponadto wykonawcą projektu finansowanego przez NCN – 2018/31/B/NZ8/02786. Nadto byłam m.in. liderem zespołu badawczego i członkiem komitetu sterującego projektów finansowanych przez UE, jako COST Action: FP1403 NNEXT i CA17122 – ALIEN CSI.

Od roku 2020 jestem członkiem Komitetu Nauk Leśnych i Technologii Drewna PAN, ponadto w czasie kadencji 2020-2023 pełniłam funkcję sekretarza Komisji ds. nagród za najlepszą pracę naukową. Obecnie jestem powołana do składu Rady Naukowej Instytutu Badawczego Leśnictwa. Ponadto od 2017 roku jestem członkiem INVASIVESNET (z siedzibą w Helsinkach).

Jestem członkiem rady redakcyjnej: MBI Management of Biological Invasions (od 2018 roku), Polish Journal of Ecology (od 2018 roku) i Acta Silvestria (kontynuacja Acta Agraria et Silvestria ser. Silvestris (od 2018 roku).

Byłam recenzentem w postępowaniach o stopień doktora czterokrotnie i tyleż samo w postępowaniach o nadanie stopnia doktora habilitowanego, promotorem jednego doktoranta, 27 magistrantów oraz 28 inżynierantów. Do tej pory recenzowałam artykuły do międzynarodowych czasopism naukowych takich jak m.in.: Annals of Forest Science, Canadian Journal of Forest Research, Dendrobiology, Ecological Engineering, Ecological Modelling, Forest Ecology and Management, Global Change Biology, NeoBiota, Scientific Reports, STOTEN. Ponadto Uczestniczę jako ekspert lub recenzent projektów badawczych składanych do Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, COST, the Czech Science Foundation, Latvian Council of Science.

Ważniejsze, ostatnio opublikowane prace:

1. Peter Brown, Elizabete Marchante, Elena Tricarico, Tim Adriaens, Anna Gazda, Helen Roy – 2023. Using citizen science with alien species: a practical guide for project initiators. https://doi.org/10.5281/zenodo.7521429
2. Larsen, J.B., Angelstam, P., Bauhus, J., Carvalho, J.F., Diaci, J., Dobrowolska, D., Gazda, A., Gustafsson, L., Krumm, F., Knoke, T., Konczal, A., Kuuluvainen, T., Mason, B., Motta, R., Pötzelsberger, E., Rigling, A., Schuck, A., 2022. Closer-to-Nature Forest Management. From Science to Policy 12. European Forest Institute, Number of pages: 54; https://doi.org/10.36333/fs12
3. Wohlgemuth T, Gossner MM, Campagnaro T, Marchante H, van Loo M, Vacchiano G, Castro-Díez P, Dobrowolska D, Gazda A, Keren S, Keserű Z, Koprowski M, La Porta N, Marozas V, Nygaard PH, Podrázský V, Puchałka R, Reisman-Berman O, Straigytė L, Ylioja T, Pötzelsberger E, Silva JS (2022) Impact of non-native tree species in Europe on soil properties and biodiversity: a review. NeoBiota 78: 45-69. https://doi.org/10.3897/neobiota.78.87022
4. Jerzy Szwagrzyk, Anna Gazda, Tomasz Zwijacz-Kozica, Antoni Zięba, Barbara Ciesielska, Janusz Szewczyk, Kacper Foremnik, Elżbieta Muter, Jan Bodziarczyk – 2021 – Role of environmental filtering and seed source availability in natural regeneration processes following large-scale disturbances in mountain forests. European Journal of Forest Research. https://doi.org/10.1007/s10342-021-01371-2
5. Pötzelsberger Elisabeth, Spiecker Heinrich, Neophytou Charalambos, Mohren Frits, Gazda Anna, Hasenauer Hubert – 2020 – Growing Non-native Trees in European Forests Brings Benefits and Opportunities but Also Has Its Risks and Limits. Current Forestry Reports. 6: 339-353 https://doi.org/10.1007/s40725-020-00129-0

Prof. dr hab. Wojciech Grodzki, absolwent Wydziału Leśnego Akademii Rolniczej im. H. Kołłątaja w Krakowie. Od ukończenia studiów zatrudniony w Instytucie Badawczym Leśnictwa, w którym przeszedł wszystkie szczeble kariery naukowej: doktorat w 1996 r., habilitację w 2008 r., a w 2018 r. otrzymał tytuł profesora nauk leśnych Od 2015 r. jest kierownikiem Zakładu Lasów Górskich IBL w Krakowie. Zainteresowania badawcze obejmują problematykę ochrony lasów górskich przed owadami, ze szczególnym uwzględnieniem korników Scolytinae, a także zagadnienia z zakresu biologii i ekologii owadów oraz ich wykorzystania jako organizmów wskaźnikowych w ocenie bioróżnorodności. Prowadził i nadal prowadzi badania zarówno w lasach gospodarczych, jak i objętych statusem ochronnym. Autor i współautor niemal 300 publikacji, w tym ponad 100 oryginalnych prac w recenzowanych wydawnictwach naukowych. Członek Komisji Nauk Rolniczych, Leśnych i Weterynaryjnych PAU, koordynator grupy IUFRO 7.03.10 „Methodology of forest insect and disease survey in Central Europe”. Członek Rady Naukowej Instytutu Badawczego Leśnictwa (od 2012 r. – zastępca przewodniczącego), Rady Naukowej Pienińskiego Parku Narodowego (od 2015 r. – przewodniczący), Rady Naukowej Tatrzańskiego Parku Narodowego, Rady Naukowej Parku Narodowego Gór Stołowych (od 2020 r. – zastępca przewodniczącego) oraz Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Leśnego. W latach 2017-2021 redaktor naczelny kwartalnika „Leśne Prace Badawcze”, od roku 2021 redaktor naczelny miesięcznika „Sylwan”, najstarszego na świecie czasopisma naukowego z zakresu leśnictwa.

Grzegorz Iszkuło specjalizuje się w ekologii roślin, ze szczególnym uwzględnieniem dendrologii i ekofizjologii. Ukończył studia magisterskie na Wydziale Leśnym Akademii Rolniczej w Poznaniu w 1998 roku, broniąc pracę dotyczącą zbiorowisk brzozy brodawkowatej w Górach Izerskich. W 2005 roku uzyskał stopień doktora nauk biologicznych w Instytucie Dendrologii PAN, badając wpływ natężenia światła i nawożenia azotem na rozwój siewek cisa pospolitego. W 2012 roku obronił habilitację w Instytucie Botaniki PAN, przedstawiając pracę na temat drugorzędowego dymorfizmu płciowego u roślin dwupiennych. W 2022 uzyskał tytuł profesora z dziedziny nauk leśnych.

Od 1999 roku jest zatrudniony w Instytucie Dendrologii PAN oraz na Wydziale Nauk Biologicznych Uniwersytetu Zielonogórskiego.

Jego badania skupiają się głównie na zagadnieniach ważnych dla leśnictwa, takich jak wpływ jemioły pospolitej na ekosystemy leśne czy wpływ wody na wzrost i rozwój drzew. Istotnym obszarem zainteresowań są tematy z zakresu badań podstawowych: rola nieregularności brzegu blaszki liściowej u roślin, dymorfizm płciowy u roślin dwupiennych. Jest autorem licznych publikacji naukowych w renomowanych czasopismach, takich jak „Journal of Biogeography”, „Journal of Ecology” czy ” Annals of Forest Sciences”.

Kierował wieloma projektami badawczymi finansowanymi przez Narodowe Centrum Nauki oraz Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, w tym badaniami nad ekologicznymi konsekwencjami klonalności i dwupienności na przykładzie Populus alba. Jego prace dotyczące sukcesu reprodukcyjnego cisa pospolitego zyskały międzynarodowe uznanie, co zaowocowało zaproszeniami na konferencje w Hiszpanii i Włoszech.

Wyjazdy naukowe Grzegorza Iszkuło obejmują badania w Macedonii, Albanii, Azerbejdżanie, Gruzji, Niemczech, Grecji, Maroku, Stanach Zjednoczonych i Hiszpanii. W tych krajach realizował projekty badawcze związane z ekologią i zróżnicowaniem genetycznym różnych gatunków drzewiastych. Jego międzynarodowe doświadczenia badawcze wzbogaciły jego wiedzę i przyczyniły się do rozwoju kariery naukowej, umożliwiając nawiązanie współpracy z wieloma zagranicznymi instytucjami naukowymi.

Grzegorz Iszkuło aktywnie uczestniczy w działalności dydaktycznej, prowadząc zajęcia z ekologii roślin, dendrologii i biogeografii na Uniwersytecie Zielonogórskim. Jest także opiekunem wielu prac dyplomowych i doktorskich, promując młodych naukowców.

Roman Jaszczak – profesor na Wydziale Leśnym i Technologii Drewna Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Kierownik Katedry Urządzania Lasu, Studiów Doktoranckich na Wydziale Leśnym i Technologii Drewna (2006-2023) oraz Studium Podyplomowego „Urządzanie lasu” (2006-2008; 2017-2018).

Główne nurty badawcze to: monitoring lasów, przebudowa drzewostanów, metodyczne podstawy urządzania lasu, urządzanie i nadzór nad lasami innych form własności, historia urządzania lasu. Łącznie opublikował ponad 160 prac naukowych i popularnonaukowych. Jest autorem lub współautorem 20 książek, monografii i podręczników m.in.: Monitoring lasów (1999); Propedeutyka leśnictwa (2009, 2011, 2015); Urządzanie lasu (2010, 2012); Leśnictwo i gospodarka leśna na obszarze aglomeracji poznańskiej (2010), Podstawy gospodarki leśnej (2014, 2018).

Był stypendystą Fundacji Pfeila (1991), wykonawcą w 1 projekcie międzynarodowym i 1 temacie finansowanym przez DGLP oraz kierownikiem 1 tematu badawczego KBN i 1 tematu badawczego finansowanego przez DGLP. Promotor 5 i recenzent 14 rozpraw doktorskich. Był przewodniczącym (2009-2015) Rady Naukowej i jest redaktorem naukowym (od 2016 roku) czasopisma naukowego Acta Scientiarum. Polonorum Silvarum Colendarum Ratio et Industria Lignaria. Był członkiem (2007-2010) i przewodniczącym (2011-2015) Komitetu Naukowego czasopisma Nauka-Przyroda-Technologie – seria Leśnictwo oraz redaktorem działu Leśnictwo w Komitecie Redakcyjnym Wydawnictwa Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu (2009-2015), a także członkiem Rady Redakcyjnej Biblioteka Aglomeracji Poznańskiej (2010-2011). Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Leśnego (od 1989r.); Regionalnej Komisji ds. Ocen Oddziaływania na Środowisko w Poznaniu (od 2011r.); Komisji Urządzania Lasu Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Leśnego (od 2015r.). Jest członkiem Rady Naukowej Parku Narodowego Gór Stołowych (od 2017r.) oraz Leśnego Kompleksu Promocyjnego „Lasy Środkowopomorskie” (od 2024r.). Jest członkiem Rady Konsultacyjnej ds. Ochrony Środowiska i Klimatu przy Prezydencie Miasta Poznania (od 2022 r.).

Prof. UPP dr hab. Wojciech Kowalkowski  jest pracownikiem Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Absolwent Technikum Leśnego w Miliczu i Wydziału Leśnego Akademii Rolniczej w Poznaniu. Od 1991 zatrudniony w Katedrze Hodowli Lasu, na etatach od asystenta stażysty do profesora UPP. W 2017 roku objął funkcję kierownika macierzystej Katedry. Głównymi kierunkami działalności naukowej są zmienność proweniencyjna oraz  selekcja podstawowych gatunków drzew leśnych, szkółkarstwo leśne, restytucja zagrożonych populacji drzew leśnych oraz różne aspekty uprawy sosny zwyczajnej.

Wypromował dwóch doktorów, stu trzydziestu inżynierów i magistrów i jest opiekunem trzech doktorantów.

Jest zastępcą przewodniczącego Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Leśnego, przewodniczącym Rady Naukowej OKL w Gołuchowie, przewodniczącym Rady Naukowo -Społecznej LKP Lasy Rychtalskie, zastępcą przewodniczącego Rady Naukowej Wigierskiego Parku Narodowego. Jest także członkiem Rady Naukowo-Społecznej LKP Puszcze Szczecińskie, LKP Bory Lubuskie i LKP Lasy Doliny Baryczy.

Stanisław Miścicki (ur. 1953 roku w Łęczycy, województwo łódzkie).

W latach 1972-1977 studiował na Wydziale Leśnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie (praca magisterska „Wykorzystanie fotografii w podczerwieni w fotointerpretacyjnej metodzie badania terenów leśnych” wykonana pod kierunkiem prof. Jerzego Mozgawy). W latach 1977-1980 pracował Zakładzie Urządzania Lasu i Prognoz (kierowanym przez prof. Tadeusza Tramplera) Instytutu Badawczego Leśnictwa w Warszawie. W latach 1980-1983 był uczestnikiem Studiów Doktoranckich z Zakresu Gospodarki Leśnej na Wydziale Leśnym SGGW. W 1983 roku rozpoczął pracę Katedrze Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej (kierowanej przez doc. Witolda Rosę) SGGW na stanowisku starszego asystenta.

W 1987 obronił pracę doktorską „Dokładność określania liczby drzew upraw i młodników sposobem powierzchni próbnych” (promotor prof. Ryszard Zaręba). W roku 1988 otrzymał stanowisko adiunkta. W roku 1996 uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy „Sposób kontroli i oceny uszkodzeń młodych drzewostanów i odnowień podokapowych przez ssaki roślinożerne”.

W roku 2000-2002 pracował na stanowisku profesora nadzwyczajnego SGGW. W roku 2002 został mianowany profesorem. Stanowisko profesora zwyczajnego otrzymał w roku 2008. W latach 1999-2002 był kierownikiem Zakładu Urządzania (w Katedrze Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej SGGW), w latach 2013-2016 kierownikiem Katedry Urządzania Lasu, Geomatyki i Ekonomiki Leśnictwa SGGW, a w roku 2021 kierownikiem Katedry Urządzania Lasu, Dendrometrii i Ekonomiki Leśnictwa SGGW.

W latach 2005-2008 był członkiem Senackiej Komisji ds. Nauki, Wdrożeń i Upowszechniania Wiedzy. Od roku 2012 jest członkiem Uczelnianej Komisji Dyscyplinarnej ds. Nauczycieli Akademickich.

W roku 1979 odbył staż naukowy w Finlandii, w Instytucie Badawczym Leśnictwa (Metsäntutkimuslaitos) w Helsinkach, u profesora Kullervo Kuuseli. W roku 1990, w ramach studiów postdoktoranckich, odbył staż naukowy u profesora Petera Bachmanna w Katedrze Urządzania Lasu Politechniki Federalnej w Zurychu (Eidgenössische Technische Hochschule Zürich). W latach 1992-1994 odbył trzyetapowy staż w Instytucie Badania Dzikich Zwierząt i Ekologii Uniwersytetu Weterynaryjnego w Wiedniu (Forschungsinstitut für Wildtierkunde und Ökologie der Veterinärmedizinischen Universität Wien) u prof. Friedricha Reimosera.

Główne zainteresowania naukowe dotyczą zagadnień: (1) rozpoznania stanu uszkodzeń drzew i drzewostanów spowodowanych przez roślinożerne ssaki kopytne i wykorzystania tego w organizacji gospodarki leśnej lub ochrony przyrody, (2) urządzania lasów objętych ochroną, (3) inwentaryzacji lasu, zwłaszcza z wykorzystaniem stałych powierzchni próbnych i teledetekcji. Był kierownikiem trzech tematów badawczych finansowanych ze środków KBN lub MNiSzW i dwóch finansowanych ze środków DGLP. W latach 2015-2018 był zaangażowany w realizację Programu BIOSTRATEG Narodowego Centrum Badań i Rozwoju „Teledetekcyjne określanie biomasy drzewnej i zasobów węgla w lasach” (kierownik prof. Krzysztof Stereńczak).

Był opiekunem 15 osób przygotowujących prace inżynierskie i 54 przygotowujących prace magisterskie. Był promotorem pięciu zakończonych przewodów doktorskich.

Maciej Pach, dr hab. inż. nauk leśnych o specjalności hodowla lasu, obecnie na stanowisku profesora uczelnianego. Prowadzi zajęcia z zakresu hodowli lasu w języku polskim i angielskim na studiach I i II stopnia dla studentów leśnictwa na Uniwersytecie Rolniczym im. Hugona Kołłątaja w Krakowie oraz dla wielu studentów z uczelni zagranicznych. Współorganizator i wykładowca na wielu intensywnych kursach w ramach programu ERASMUS+ dla studentów uczelni europejskich. Prowadził zajęcia w różnych uczelniach zagranicznych oraz wykładał na wielu studiach podyplomowych. Główne zainteresowania naukowe skupiają się na (1) hodowli lasów mieszanych w kontekście charakterystyki zależności międzygatunkowych w reakcji na zabiegi hodowlane i zmieniające się warunki środowiska; (2) optymalizacji zabiegów hodowlanych w przerębowym sposobie zagospodarowania; (3) implementacji hodowli lasu bliskiej naturze; (4) badaniu struktury i dynamiki lasów o charakterze pierwotnym jako podstawy półnaturalnej hodowli lasu; (5) badaniu oddziaływania między- i wewnątrzgatunkowego drzew i jego wpływu na stosunki przyrostowe i zabiegi hodowlane; (6) analizie szkód w drzewostanach jodłowych powodowanych przez zwierzynę płową i ich wpływu na wykonywanie zabiegów pielęgnacyjnych. Autor i współautor ponad 100 publikacji naukowych i popularno-naukowych, rozdziałów książek, wystąpień konferencyjnych oraz innych opracowań z zakresu szeroko pojętej hodowli lasu. Odbył kilka staży naukowych w instytucjach naukowych w USA i Niemczech. Aktywnie współpracuje z wieloma polskimi i zagranicznymi ośrodkami naukowymi. Brał udział w kilku krajowych projektach badawczych, a także był i jest aktywnie zaangażowany w działalność międzynarodowych sieci COST (EuMIXFOR; CLIMO) i projektów badawczych (REFORM). Intensywnie udziela się w działaniach na rzecz oceny i podnoszenia jakości kształcenia na Wydziale Leśnym. Expert Polskiej Komisji Akredytacyjnej biorący udział w ocenianiu kierunków studiów. Wielokrotnie nagradzany przez JM Rektora Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną. Uhonorowany Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Członek: (1) Komitetu Nauk Leśnych i Technologii Drewna PAN; (2) Polskiego Towarzystwa Leśnego pełniący funkcję sekretarza Oddziału PTL w Krakowie; (3) organizacji Pro Silva Polonia; (4) komitetów redakcyjnych kliku międzynarodowych czasopism leśnych. Obecnie Prodziekan ds. Dydaktycznych i Studenckich na Wydziale Leśnym Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie.

Przewodniczący Komitetu Nauk Leśnych i Technologii Drewna Polskiej Akademii Nauk na kadencję 2024-2028. Członek Komisji Ewaluacji Nauki przy MNiSW. Od 1 września 2024 r. pełni funkcję Dziekana Wydziału Leśnego Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie, na którym pełni również funkcję koordynatora dyscypliny nauki leśne oraz przewodniczącego Rady Dyscypliny nauki leśne.

Jest członkiem Editorial Board licznych czasopism naukowych, w tym szczególnie cenionego w naukach leśnych czasopisma Forest Ecology and Management. Obył staże naukowe w Integrated Remote Sensing Studio na University of British Columbia, Kanada (2014) oraz na University of Lisbon, Portugalia (2015). Uczestniczył również w licznych pobytach naukowych w większości krajów europejskich, Brazylii, Chile i USA.

Jego dorobek naukowy obejmuje między innymi 111 recenzowanych artykułów, opublikowanych w zdecydowanej większości w renomowanych czasopismach z listy JCR. Kierował licznymi projektami badawczymi krajowymi i międzynarodowymi oraz był wykonawcą w projektach międzynarodowych (5PR UE, 7PR UE, H2020, Horyzont Europa, Forest Value) i kilkunastu projektach krajowych, w tym fansowanych przez KBN, MNiSW, NCBiR i PGL LP. Aktualnie realizuje 6 projektów badawczych krajowych i międzynarodowych, w tym finansowanych w ramach Horyzont Europa, Forest Value i NCN.

Promotor w 9 zakończonych obroną przewodach doktorskich, w tym 4 doktoratów, które uzyskały wyróżnienie. W latach 2005-2023 nagrodzony 19 nagrodami indywidualnymi i zespołowymi za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną, w tym w roku 2016 Nagrodą Zespołową Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

W badaniach zajmuje się trzema głównymi kierunkami badawczymi:

1. Długoterminowe konsekwencje zmian warunków siedliskowych i produkcyjności lasów w wyniku zmiany klimatu i antropopresji.
2. Zaburzenia i adaptacja lasów do zmiany klimatu oraz ich rola mitygacyjna.
3. Modelowanie wzrostu drzew i drzewostanów oraz produkcyjności siedlisk ze szczególnym uwzględnieniem wykorzystania danych teledetekcyjnych.

Do najważniejszych osiągnięć naukowych należy opracowanie wdrażanych aktualnie w leśnictwie, w tym Systemie Informatycznym Lasów Pańśtwowych i Banku Danych o Lasach modeli wzrostu głównych gatunków lasotwórczych Polski oraz opracowanie modeli i map ryzyka zamierania drzewostanów w Polsce. Jest twórcą oryginalnej metody monitorowania i modelowania wzrostu lasów na podstawie powtarzanego lotniczego skanowania laserowego.

Prywatnie interesuje się sportem (narciarstwo, rolkarstwo), muzuką, turystyką wysokogórską oraz literaturą faktu. Wielokrotnie zajmował I miejsce w mistrzostwach Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie w narciarstwie alpejskim w konkurencji slalom gigant i reprezenotwał Uniwersytet w zawodach międzyuczelnianych.

prof. dr hab. Krzysztof Stereńczak – kieruje Zakładem Geomatyki IBL i pracami zespołu badawczego zajmującego się leśnictwem precyzyjnym w IDEAS NCBR. W dniu 2 lutego 2024 r. dr hab. inż. Krzysztof Stereńczak postanowieniem Prezydenta RP otrzymał tytuł profesora nauk rolniczych w dyscyplinie nauki leśne. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w Instytucie Badawczym Leśnictwa w 2018 r., doktora na Wydziale Leśnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie w 2011 r., a dyplomy magisterskie w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie (leśnictwo), University of Salzburg (UNIGIS) i Szkole Głównej Handlowej (Executive MBA). Odbył staże naukowe na Uniwersytecie we Freiburgu na przełomie 2007 i 2008 r. Promotor 6 zakończonych przewodów doktorskich, promotor 5 kolejnych doktorantów. Współautor około 170 recenzowanych prac naukowych, uczestnik ponad 30 projektów badawczych. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Leśnego, Międzynarodowego Towarzystwa Fotogrametrii i Teledetekcji oraz Oddziału Teledetekcji Polskiego Towarzystwa Geograficznego. Jego zainteresowania naukowe skupiają się wokół takich tematów jak: monitorowanie i inwentaryzacja lasów z wykorzystaniem danych teledetekcyjnych, leśnictwo precyzyjne, zarządzanie lasami.

Otrzymał stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla wybitnych młodych naukowców w edycji 2015 roku. Laureat m.in. Nagrody im. Adama Loreta (2019 rok) w kategorii „Najbardziej doniosła, z punktu widzenia wiedzy podstawowej lub/oraz praktycznej, zakończona i zrealizowana na terytorium RP praca naukowa dotycząca szeroko rozumianego leśnictwa”. W 2023 roku otrzymał nagrodę Ministra Rozwoju i Technologii w kategorii krajowe publikacje jako redaktor naukowy publikacji „Aktualny stan Puszczy Białowieskiej na podstawie wyników projektu LIFE+ ForBioSensing”. W 2020 roku otrzymał odznakę honorową „Za zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej” – odznaczenie Ministra Klimatu i Środowiska.

Kierownik Katedry Użytkowania Lasu i Techniki Leśnej Wydziału Leśnego Uniwersytetu Rolniczego im.
Hugona Kołłątaja w Krakowie. Stypendysta Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej, specjalizuje się w
konstrukcji i eksploatacji maszyn leśnych oraz ocenie ich wpływu na środowisko. Za osiągnięcia, które
znacząco wpłynęły na współpracę z otoczeniem społeczno-gospodarczym, w szczególności
prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych na rzecz przedsiębiorców otrzymał Nagrodę
Indywidualną I° Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Autor i współautor ponad 180 artykułów
naukowych, monografii i rozdziałów monografiach oraz 17 patentów i zgłoszeń patentowych.
Konstruktor kilkunastu maszyn i urządzeń dla gospodarki leśnej, z których 7 zostało wdrożonych do
produkcji. Wiele z nich zostało nagrodzonych złotymi medalami na międzynarodowych targach
maszyn oraz wystawach innowacyjności. Autor i współautor ponad 200 wykładów plenarnych,
referatów i posterów prezentowanych na konferencjach naukowych w kraju i za granicą.
Współorganizator kilkunastu międzynarodowych sympozjów, konferencji i warsztatów naukowych
oraz Krakowskich Przeglądów Filmów Naukowych. Za działalność dydaktyczną, szkoleniową oraz
promocję nauki został nagrodzony Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Członek Rad Redakcyjnych
kilku czasopism branżowych. Prezes Polskiego Stowarzyszenia Filmu Naukowego i członek Polskiego
Towarzystwa Agrofizycznego; członek Komisji Ergonomii a także Komisji Nauk Rolniczych, Leśnych i
Weterynaryjnych Polskiej Akademii Umiejętności oraz członek Komisji Ergonomicznej Polskiej
Akademii Nauk Oddział w Krakowie.

Biogram Magdalena Zborowska
Kariera naukowa
• 1999 r. – mgr chemii – specjalność chemia organiczna – Wydział Chemii Uniwersytetu im. A.
Mickiewicza w Poznaniu.
• 2003 r. – doktor nauk leśnych z zakresu drzewnictwa – Wydział Technologii Drewna Akademii
Rolniczej w Poznaniu.
• 2011 r. – doktor habilitowany nauk leśnych z zakresu drzewnictwa – Wydział Technologii Drewna
Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu.
• 2019 r. – profesor nauk leśnych
Tematyka badań
• Ocena stopnia degradacji drewna o wartości historycznej w celu wyboru optymalnej metody
konserwacji
• Badanie biomasy lignocelulozowej za pomocą metod spektroskopowych (FT-IR, UV-Vis,
kolorymetria) i chromatograficznych (GC-MS, Py/GC-MS)
• Badanie efektywności fizyko-chemicznej obróbki wstępna biomasy lignocelulozowej
Udział w grantach/programach krajowych i międzynarodowych
• 026/DSAP-JG/2020 “Development of Storage and Assessment methods suited for
organicArchaeological artifacts (StAr)” Project financed under the „Joint Programming Initiative
on Cultural Heritage (JPI CH)” program by the Ministry of Culture and National Heritage,
• CA17128 LignoCOST – Establishment of a Pan-European Network on the Sustainable
Valorisation of Lignin (LignoCOST) 2018 -2023
• CA 22155 EU-PoTaTCh – a network for forest by-products charcoal, resin, tar, potash; 2023 –
2027
• NdS/544557/2021/2022 „Tar and wood tar – historical materials and use in innovative
technologies” 2022 – 2024
• BIOSTRATEG2/298241/10/NCBR/2016 „Intelligent breeding and cultivation systems for
wheat, corn and poplar for optimized production of biomass, biofuels and modified wood.” 2016
– 2018
• N 309 708 740 „Emission of volatile substances from imported exotic tree species and volatile
metabolites during its biodegradation” 2011 – 2013
• N N309 0727 36 „Phenolic substances of oak (Quercus spp.) and cherry (Prunus avium L.) wood
as factors determining color change and the use of nanotechnology to improve the durability of
wood” 2009 – 2012.
• 2P0 6L00527 „Assessment of the state of preservation of wooden historic objects at Biskupin
sites in the aspect of further conservation activities” 2004 – 2007.
• N N309 3524 33 „Organic volatile metabolites of some fungi inhabiting impregnated wood”
2007 – 2010.
• N309 02131/2637 „Research on the use of fast-growing wood species as fillers in composites
based on isocratic polypropylene” 2006 – 2009
• N N309 135135 „Degradation of the lignocellulose system of pine and oak wood in wet peat
conditions at the archaeological site No. 4 in Biskupin” 2008 – 2011.
Dane bibliograficzne (źródło Web of Science)
• Liczba artykułów w czasopismach z IF: 62
• h-index:17
ORCID ID https://orcid.org/0000-0003-3028-5134